Είναι αργά

Είναι η δική σου φωνή που σίγασε στη βοή και την οργή του κόσμου, 
είναι η δική σου ανάσα που πνίγηκε στους καπνούς και τη στάχτη
και στα μάτια μας τώρα κυλάει με ντροπή ένα ψεύτικο δάκρυ.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κλάψει για σένα σε μία ηθική συνέργεια εξιλέωσης,
κανένας γνωστός-άγνωστος δεν υπάρχει εκεί έξω για να μετανοήσει.
Είναι αργά για να αφεθείς στην τρυφερή αδιαφορία του κόσμου από μια δόλια μάνα
που έφυγε πριν καν σε γνωρίσει.

Τι και αν τους δικάσουν; Τι και αν τους κρίνουν;
Όταν θα λάμψει η αλήθεια, ακόμα και τότε,
πόση απογοήτευση και οργή θα νιώθουμε άραγε.
Το αύριο που απευχόμασταν ήρθε, μα σας λέω δε φοβάμαι,
όχι για μένα...




5 Μαΐου 2010